Generator pola grawitacyjnego

Generator pola grawitacyjnego (Gravity Well Generator). Autor i źródło obrazka: Essential Guide to Warfare
Generator pola grawitacyjnego
(Essential Guide to Warfare)

Generator pola grawitacyjnego jest najbardziej zaawansowaną bronią blokadową mającą na celu uniemożliwienie wrogowi podróży w nadprzestrzeni. Wcześniej wykorzystywano w tym celu asteroidy, bryły lodowe czy inne masy sztucznego lub naturalnego śmiecia kosmicznego umieszczanego na trasach przelotów, jednak było to rozwiązanie dużo mniej wygodne i skuteczne. Śmieci trzeba bowiem rozmieszczać w odpowiednich miejscach a potem zbierać, co zajmuje dużo czasu i angażuje znaczną ilość środków (stworzono również kwantowe przerywacze zero-pola hipernapędu, które jednak potrzebowały zbyt wiele mocy i niszczyły hiperpole nie tylko jednostek wroga, ale i własnych). Tymczasem generator można wyłączać i włączać na zawołanie, a od czasu zainstalowania tych urządzeń na okrętach wojennych są one również względnie łatwe do przemieszczania w przestrzeni.

Generatory pola grawitacyjnego nie wytwarzają, wbrew swojej nazwie, pola grawitacyjnego, ani nie są w stanie przyciągać czy odpychać innych jednostek. Ich rolą jest emitowanie fal, które symulują cień grawitacyjny ciała niebieskiego o znaczącej masie - takiego, które uniemożliwiałoby podróż w nadprzestrzeni i groziło tragiczną w skutkach kolizją. Oszukane przez ten system czujniki statków kosmicznych reagują na wejście w taki "obszar grawitacji" awaryjnym odcięciem hipernapędu, co w najlepszym razie skutkuje awaryjnym wyjściem podróżującej w nadprzestrzeni jednostki do zwykłej przestrzeni, a w najgorszym doprowadzić może do katastrofalnego w skutkach przeciążenia lub zniszczenia systemów napędu i sterowania statku. Te same czujniki i wbudowane na stałe systemy blokadowe uniemożliwiają wejście w nadprzestrzeń statkom, które będąc w rzeczywistej przestrzeni znalazły się w polu oddziaływania takich generatorów.

Generatory studni grawitacyjnej po raz pierwszy wkroczyły na pole walki kosmicznej podczas wojen mandaloriańskich, krótko przed rokiem 3692 BBY. Dzięki miniaturyzacji ich rozmiarów, jak i redukcji poboru mocy, Zabrakom pracującym na rzecz Republiki udało się skonstruować urządzenia możliwe do zainstalowania na pokładach gwiezdnych krążowników. Tak wyposażone okręty typu Interdictor odegrały ważną rolę w blokowaniu postępów sił mandaloriańskich czy w przygotowywaniu zasadzek na ich konwoje.

W ciągu następnych dekad znacznie udoskonalono jednak systemy wykrywające, które zaczęły radzić sobie z odróżnianiem sztucznej studni grawitacyjnej od prawdziwej. Technologia sztucznego cienia masy zanikła więc niemal zupełnie i na szerszą skalę została wykorzystana dopiero przez siły Imperium Galaktycznego. Nowe generatory emitowały pole będące w zasadzie nie do odróżnienia od rzeczywistych fenomenów fizycznych, ale były również dużo bardziej skomplikowane, większe i cięższe od swoich dalekich przodków, a także zużywały zatrważająco dużo energii. Dlatego do ich przenoszenia skonstruowano specjalne typy okrętów, nie zajmujących się za bardzo innymi zadaniami: początkowo były to CC-2200 Detainer i fregaty CC-7700, później jednak Imperium rozwinęło projekt najbardziej znanej jednostki przeznaczonej do uniemożliwiania podróży w nadprzestrzeni - krążownika przechwytującego typu Immobilizer, wyposażonego w cztery gigantyczne generatory pseudograwitacji.

W późniejszych latach zarówno Imperium, jak i Nowa Republika wykorzystywała do przenoszenia takich generatorów kadłuby Gwiezdnych Niszczycieli typu Imperial, tworząc Gwiezdne Niszczyciele typu Interdictor, w tym wypadku chodziło już jednak tylko o zapewnienie nosicielowi większej siły bojowej w starciu konwencjonalnym, a sama technologia przechwytywania nie różniła się niczym od tej z Im-418.

Generatory o mniejszej mocy i ograniczonym czasie działania wykorzystywano również w minach grawitacyjnych opracowanych przez Hapan - ich okręty zazwyczaj wyrzucały grupę min w kluczowym momencie bitwy, aby uniemożliwić ucieczkę przeciwnikowi (ale również i sobie).

Z czasem rozwinięto też środki obrony przed symulowanym polem grawitacyjnym. O ile najprostszym z nich byłaby oczywiście deaktywacja czujników hipermasy, o tyle konstruktorzy statków kosmicznych bardzo zadbali o to, żeby było to niemożliwe bez daleko idącej ingerencji w kluczowe mechanizmy jednostki. Działo się tak dlatego, że przy prędkościach osiąganych w nadprzestrzeni manewr taki mógłby wprawdzie pozwolić na ucieczkę, ale równocześnie z bardzo dużym prawdopodobieństwem doprowadziłby do katastrofy przy napotkaniu pierwszego realnego cienia masy, który nie zostałby wykryty. Dużo bardziej zaawansowanym środkiem obrony były bakurańska technologia HIMS (hyperwave inertial momentum sustainer) - hiperfalowy podtrzymywacz momentu bezwładności. Urządzenia te, zainstalowane na Gwiezdnych Niszczycielach typu Bakura i krążownikach typu Namana, pozwalały na przedłużanie lotu w nadprzestrzeni przez obszar pokryty cieniem przechwytującym niejako siłą rozpędu, dzięki aktywującym się kolejno zapasowym cewkom hipernapędu. Długość tej podróży zależała od ilości cewek w urządzeniu (ulegały one przepaleniu po krótkim czasie interakcji z cieniem masy) oraz od prędkości początkowej okrętu, natomiast zaletą tego systemu było to, że ryzyko kolizji z rzeczywistym obiektem fizycznym było praktycznie identyczne jak w przypadku tradycyjnej podróży nadprzestrzennej. Bakurańska technologia została wykorzystana w roku 18 ABY podczas bitwy o Stację Centerpoint, która była wyposażona w antyczny odpowiednik generatora cienia masy.

SFS G7-X Gravity Well Projector
siła: zasięg: 150 cena: 50000
Źródła:
  • Imperial Sourcebook
  • Essential Guide to Warfare
  • Ślub księżniczki Leii
system naprowadzania: w atmosferze: - km masa: ? t
Treść 5/5. Grafika 4/5
Magazyn Internet nr 9/97
Biblioteka Ossus - polska encyklopedia Gwiezdnych wojen Yavin.pl Starwarsy - wirtualne muzeum Gwiezdnych wojen Strzeż się Ciemnej Strony! Strzeż się Ciemnej Strony! ogólnopolska lista dyskusyjna - starwars.pl bastion fanów SW TSW Extreme GalaxyKits Imperium Galaktyczne Roleplay Fundacja Świętego Mikołaja - pomóż rodzinnym domom dziecka Nowa, lepsza przeglądarka internetowa Pakiet OpenOffice.org Sluis Van - to my!
Sluis Van to strona opisująca wszelkiego rodzaju statki kosmiczne ze świata Gwiezdnych wojen, nie opowiadająca się po stronie Imperium, Rebelii, Jedi, Sithów czy innych 'frakcji politycznych', które bądź co bądź są fikcją literacką - jak i cały świat Star Wars. Wszystkie licencjonowane materiały użyte są tutaj wyłącznie w celach informacyjnych i stanowią z reguły własność podmiotów, do których należą Gwiezdne wojny - w szczególności Lucasfilmu, Disneya i firm pokrewnych. Elementy stron niezastrzeżone przez ich właścicieli, jak redakcja i ogół tekstów, należą do autora tej strony; wykorzystanie ich bez podania źródła jest łamaniem prawa autorskiego, a dla pewności i elegancji w ogóle należałoby najpierw zapytać o zgodę. Prośby o zezwolenie na wykorzystanie części materiałów ze Sluis Van zwykliśmy rozpatrywać pozytywnie... (więcej informacji)
Anons: Torpeda protonowa Arakyd najlepszym prezentem na Gwiazdkę!
Strona wykorzystuje mechanizm cookies, aby przechowywać dane o statkach, które wybrałeś do porównywania przez porównywarkę statków kosmicznych. Jeśli nie chcesz, żeby te dane były przechowywane, nie korzystaj z porównywarki (albo wyłącz ciasteczka w ustawieniach przeglądarki - wyjdzie na to samo). Można tu też otrzymać kilka ciasteczek od Facebooka i Google'a - szczegółowe informacje o ich wykorzystaniu powinny być dostępne na stronach tych podmiotów. Aby uniknąć ich zapisania i przetwarzania, wyłącz w ustawieniach przeglądarki opcję "dopuszczaj third-party cookiees" albo skorzystaj z oprogramowania blokującego reklamy w rodzaju uBlock Origin.
©opyright NLoriel, Sluis Van, 1997-2024