K-wing

K-wing. Autor i źródło obrazka: zbiory autora
K-wing
(zbiory autora)

K-wing jest prawdopodobnie owocem kontynuacji zmodyfikowanego projektu Koensayr VGK-3 ShootingStar - przerwanego około roku 10 BBY, gdy prototyp tego ciężkiego republikańskiego myśliwca zaginął, skradziony przez dezerterów. Po pewnym czasie prace jednak ponowiono, aż ostatecznie K-W wszedł do służby we Flocie Nowej Republiki blisko 16 lat po bitwie o Yavin.

Myśliwiec ten przeznaczony jest przede wszystkim do działań w atmosferze, a jego główne zadanie to przeprowadzanie precyzyjnego bombardowania punktowych, ważnych strategicznie celów z lotu nurkowego lub koszącego na niskim pułapie, a także bezpośrednie wsparcie oddziałów naziemnych przez niszczenie ufortyfikowanych punktów oporu przeciwnika. Po odpowiednim skonfigurowaniu uzbrojenia K-wing może też wspierać własne oddziały przez zwalczanie wrogich pojazdów opancerzonych i maszyn kroczących.

Jak przystało na maszynę o takim przeznaczeniu, K-wing jest myśliwcem o bardzo solidnej konstrukcji, posiada opancerzony kadłub oraz podwójne generatory osłon. W ciekawy sposób zdecydowano się rozwiązać kwestię uzbrojenia tego myśliwca: pomimo konieczności przenoszenia rozmaitych ładunków bojowych, K-W nie posiada standardowych, modularnych wyrzutni pocisków kierowanych, ani też dedykowanych wyrzutni rakiet lub torped spotykanych na myśliwcach rebelianckich. Zamiast nich wprowadzono system pylonów pod- i nadskrzydłowych, na których podwieszać można rozmaite dostosowane do wymagań sytuacji środki bojowe. Mogą to być rakiety, np. CM-5, atmosferyczne lub kosmiczne bomby kierowane i niekierowane, torpedy protonowe, zasobniki z pociskami niekierowanymi, specjalne przeciwtarczowe torpedy plazmowe T-33 czy jakakolwiek inna aktualnie potrzebna i dostępna kombinacja uzbrojenia. Poza standardowymi środkami ogniowymi, K-wing może być wyposażony w zaprojektowaną specjalnie dla niego ciężką bombę fuzyjną, przeznaczoną do niszczenia szczególnie odpornych i silnie ufortyfikowanych celów naziemnych, głębokich wielopiętrowych bunkrów itp. Jeżeli maszyna niesie taką bombę, pod drugim skrzydłem musi mieć podwieszony specjalny odrzucany balast, mający za zadanie zrównoważyć ciężar pocisku i zapobiec niestabilnemu lotowi myśliwca w atmosferze.

W odróżnieniu od innych myśliwców kosmicznych, K-wing w pierwotnej wersji w ogóle nie posiada natomiast uzbrojenia strzeleckiego - ani laserów, ani tym bardziej działek jonowych. W związku z tym przed myśliwcami wroga może się bronić tylko przy użyciu pocisków kierowanych - a gdy te się skończą, zostaje mu tylko liczyć na eskortę myśliwską (z reguły w postaci E-wingów) lub na wysoką prędkość w warunkach atmosferycznych. O ile bowiem w przestrzeni kosmicznej K-wing nie należy do maszyn najszybszych, a już z pewnością nie do najzwrotniejszych, o tyle w atmosferze jest w stanie osiągać prędkość naddźwiękową przy ciśnieniu sięgającym nawet 5 at. i manewrować znacznie skuteczniej, niż jakiekolwiek inne myśliwce kosmiczne - między innymi dzięki systemowi sterowania wektorem ciągu środkowego z trzech silników, oraz dzięki skrzydłom wyprofilowanym tak, żeby zapewniały dodatkową siłę nośną.

Aby K-W mógł bezpiecznie wydostać się ze strefy eksplozji po zrzuceniu bomby fuzyjnej, lub też skuteczniej przełamywać obronę nieprzyjaciela, wyposażony został w dopalacz jonowy, działający podobnie, jak system SLAM w prototypowych imperialnych MissileBoatach. System ten zużywa niewiarygodnie dużo paliwa i energii z pokładowych generatorów myśliwca, jest jednak w stanie zapewnić odpowiednią przewagę w krytycznych sytuacjach - czy chodzi tu o atak, czy o ucieczkę.

Załoga K-winga składa się z dwóch osób: pilota oraz siedzącego w drugiej kabinie (w konfiguracji tandem) operatora uzbrojenia. Podczas gdy pierwszy koncentruje się na samym prowadzeniu maszyny i unikaniu wykrycia lub zestrzelenia przez wroga, drugi pełni kilka dodatkowych funkcji - od wykrywania przeciwników, przez kontrole parametrów taktycznych wykonywanego zadania, aż do obsługi systemów uzbrojenia - czyli namierzania wroga i jego eliminacji przy użyciu posiadanych środków bojowych. Pod względem przeznaczenia myśliwce typu K są w zasadzie uważane za odpowiednik dużo wcześniejszych imperialnych Scimitarów, jednak są od nich znacznie bardziej zaawansowane technicznie i przewyższają je większością parametrów lotu. Podobnie natomiast jak większość maszyn imperialnych, K-wing dla zaoszczędzenia miejsca nie jest wyposażony w napęd nadprzestrzenny, stąd na miejsce akcji musi być dowożony przez krążowniki lub lotniskowce. W miarę możliwości malowanie tych myśliwców zwykło się dostosowywać do wypełnianych przez nie misji: jeżeli dany okręt planuje podczas kampanii ataki naziemne, to K-wingi wyposaża w kamuflaż odpowiadający warunkom na danej planecie, w przypadku natomiast, gdy dowództwo spodziewa się przede wszystkim walk w kosmosie, myśliwce malowane są na jednolity ciemny kolor mający utrudnić ich optyczne wykrycie i identyfikację.

K-wingów po raz pierwszy użyto bojowo w trakcie Kryzysu Yevethiańskiego, kiedy to weszły w skład republikańskiej Piątej Floty, bazując przede wszystkim na lotniskowcach Defender i Endurance, ale także i na krążownikach Majestic, Gwiezdnych Niszczycielach Nebula i innych. Bombowce wzięły udział we wszystkich ważniejszych bitwach, zapisały na swoje konto między innymi zniszczenie stoczni orbitalnej Black 9 pod ILC-905 oraz wielu yevethańskich okrętów typu Aramadia.

Po pewnym czasie w oparciu o doświadczenia z pierwszych konfliktów opracowano drugi wariant K-winga. Trzeci silnik przeniesiono spod kadłuba myśliwca na jego grzbiet. Kokpit myśliwca poszerzono tak, aby obaj członkowie załogi mogli siedzieć obok siebie, osłonięci osobnymi owiewkami - zapewnia to bombardierowi dużo lepszy widok pola walki "na żywo". Z przodu poszerzonego kadłuba umieszczono dolną wieżyczkę obrotową uzbrojoną w cztery sprzężone działka laserowe, a w tylnej, górnej części kokpitu - wieżyczkę z dwoma działkami jonowymi. Oba te stanowiska ogniowe obsługiwane są przez niezależnych strzelców, co zwiększa liczebność załogi K-winga do 4 osób. Działka laserowe posiadają specjalną konstrukcję wielostopniową, co zwiększa ich siłę rażenia do porównywalnej z klasycznymi turbolaserami, a odpowiednie zarządzanie podwieszeniami pozwoliło na wypracowanie standardowego pakietu uzbrojenia składającego się z 18 torped protonowych, 4 rakiet oraz 6 torped plazmowych. Kokpit całej maszyny może być w sytuacji awaryjnej odstrzelony i służyć jako autonomiczna, bardzoi powolna kapsuła ratunkowa.

Ze względu na zmiany w aerodynamice, K-wingi drugiej generacji - w przeciwieństwie do pierwszej - poruszają się w standardowej atmosferze z prędkością poddźwiękową - 1000km/h. Masowa produkcja tych maszyn pozwoliła zaś na obniżenie kosztów pojedynczej maszyny do 250 tys. kredytów, z czarnorynkową ceną za "używany" (co najczęściej oznacza skreślony ze względu na uszkodzenia, a następnie odremontowany sposobem gospodarczym) myśliwiec kształtującą się w granicach 120 tysięcy.

W sytuacji braków kadrowych we Flocie Republiki i w obliczu ciągłych kryzysów, które praktycznie uniemożliwiały wdrożenie regularnego procesu szkolenia pilotów, strzelców i bombardierów dla tych wysoko wyspecjalizowanych maszyn, myśliwce typu K nie stały się szczególnie powszechne w siłach Nowej Republiki. Wkrótce zaniechano ich produkcji, istniejące egzemplarze zachowano jednak w linii i pełniły one służbę jeszcze długie lata po odparciu inwazji Yuuzhan Vongów.

Komentarz hermeneutyczny Tajemniczy człowiek w kapturze

Z nieznanych przyczyn K-wing nie pojawił się w Cracken's Threat Dossier, mimo, że podręcznik opisuje jednostki grające dużo mniej ważne role w kryzysie Czarnej Floty. W związku z tym pierwsze konkretne informacje na jego temat pochodziły głównie z FAQ spisanego przez Kube-McDowella oraz z samych książek. Pierwszy oficjalny rysunek tego myśliwca pojawił się w 2000 roku w Przewodniku po chronologii (ilustracja bitwy o Doornik-319) i przedstawiał myśliwiec w sposób sprzeczny z dotychczasowymi źródłami - przede wszystkim, z uzbrojoną w lasery wieżyczką pod nosem kadłuba. W oparciu o tę wizualizację, K-winga po raz drugi (i znów błędnie) narysowano 10 lat później, w Nowym ilustrowanym przewodniku po statkach.... W końcu Starships of the Galaxy II dostarczyło pełniejszych danych technicznych tej maszyny oraz spróbowało pogodzić wynalazki grafików z wcześniejszymi źródłami, publikując wzmianki o dwóch wariantach K-winga.

Komentarz artystyczny Snivviański artysta; Pablo Hidalgo

A nasza grafika przedstawia podstawowy model K-winga. Ilustracja to render nieoficjalnego trójwymiarowego modelu K-W sprzed wieków, następnie przerobiony w stoczniach aby był jeszcze bardziej zgodny z kanonem.

pełna nazwa: BTL-S8 K-wing Heavy Assault Fighter producent: Koensayr Corporation
polska nazwa: Myśliwiec szturmowy typu K, K-wing w slangu: kawka
prędkość: 9 wytrzymałość: [150]
w atmosferze: 1150 km/h osłony: [60]
hipernapęd: - zwrotność: [21]
uzbrojenie:
  • 8 podskrzydłowych punktów podwieszeń
  • 10 nadskrzydłowych punktów podwieszeń
długość: 16 m
rozpiętość:
załoga: 2 (w tym strzelcy: 1)
pasażerowie: -
ładowność: 0.44 t
cena (nowy): 285 000 kr
używany:
w użyciu od / do: Nowa Republika (krótko przed 16 ABY)
Źródła:
  • Kryzys Czarnej Floty (trylogia)
  • Black Fleet Crisis FAQ
  • New Essential Guide to Vehicles and Vessels
  • Starships of the Galaxy II
  • Official Starships and Vehicles Collection 12
The Force is with You.
Dave Prowse - Darth Vader, StarForce 2010
Biblioteka Ossus - polska encyklopedia Gwiezdnych wojen Yavin.pl Starwarsy - wirtualne muzeum Gwiezdnych wojen Strzeż się Ciemnej Strony! Strzeż się Ciemnej Strony! ogólnopolska lista dyskusyjna - starwars.pl bastion fanów SW TSW Extreme GalaxyKits Imperium Galaktyczne Roleplay Fundacja Świętego Mikołaja - pomóż rodzinnym domom dziecka Nowa, lepsza przeglądarka internetowa Pakiet OpenOffice.org Sluis Van - to my!
Sluis Van to strona opisująca wszelkiego rodzaju statki kosmiczne ze świata Gwiezdnych wojen, nie opowiadająca się po stronie Imperium, Rebelii, Jedi, Sithów czy innych 'frakcji politycznych', które bądź co bądź są fikcją literacką - jak i cały świat Star Wars. Wszystkie licencjonowane materiały użyte są tutaj wyłącznie w celach informacyjnych i stanowią z reguły własność podmiotów, do których należą Gwiezdne wojny - w szczególności Lucasfilmu, Disneya i firm pokrewnych. Elementy stron niezastrzeżone przez ich właścicieli, jak redakcja i ogół tekstów, należą do autora tej strony; wykorzystanie ich bez podania źródła jest łamaniem prawa autorskiego, a dla pewności i elegancji w ogóle należałoby najpierw zapytać o zgodę. Prośby o zezwolenie na wykorzystanie części materiałów ze Sluis Van zwykliśmy rozpatrywać pozytywnie... (więcej informacji)
Anons: Needa Gips
Strona wykorzystuje mechanizm cookies, aby przechowywać dane o statkach, które wybrałeś do porównywania przez porównywarkę statków kosmicznych. Jeśli nie chcesz, żeby te dane były przechowywane, nie korzystaj z porównywarki (albo wyłącz ciasteczka w ustawieniach przeglądarki - wyjdzie na to samo). Można tu też otrzymać kilka ciasteczek od Facebooka i Google'a - szczegółowe informacje o ich wykorzystaniu powinny być dostępne na stronach tych podmiotów. Aby uniknąć ich zapisania i przetwarzania, wyłącz w ustawieniach przeglądarki opcję "dopuszczaj third-party cookiees" albo skorzystaj z oprogramowania blokującego reklamy w rodzaju uBlock Origin.
©opyright NLoriel, Sluis Van, 1997-2024